Αισχύλος

23 Φεβρουαρίου 2019
Rous News
Καταχωρήθηκε στο Φιλοσοφία

Night mode

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες, Εφτά Επί Θήβας Πέρσες, Προμηθέας Δεσμώτης, Ικέτιδες.

Ο μέγιστος των αρχαίων και νεότερων δραματικών ποιητών, για την έντονη δραματικότητα, το βαθύ και συχνά προφητικό της σκέψης του, τη λυρική του έξαρση και την αρμονία των εννοιών με την αισθητική τους έκφραση. Οι τραγωδίες του, τολμηρές τόσο στη σύνθεσή τους, όσο και σαν πλοκή, έχουν ταυτόχρονα πολύ έντονη την αίσθηση και την ψυχολογία του φυσικού και του πραγματικού, ώστε να δονούνται από τον παλμό της πιό σφρίγουσας ζωής. Ο Αισχύλος αποτελεί αναμφισβήτητα την πιό τέλεια ποιητική εκδήλωση του ελληνικού μεγαλείου. Εργα του:

Αγαμέμνων:

Πρόεκειται για το πρώτο δράμα της τριλογίας <<Ορέστεια>> κι αναφέρεται στην δολοφονία του Αγαμέμνονα από τη σύζυγό του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Η σκηνή της προφήτιδος Κασάνδρας, που οδύρεται για την αιχμαλωσία της, ανήκει στις τραγικότερες του παγκοσμίου θεάτρου.

Χοηφόροι:

Το δεύτερο δράμα της <<Ορέστιας>>. Περιέχει την κυριότερη πράξη γύρω από την οποία στρέφεται η Τριλογία και που πάνω της στηρίζεται το ηθικό πρόβλημα που κινεί την <<Ορέστεια>>: Ο Ορέστης θανατώνει τον Αίγισθο και την μητέρα του, ο νους του σαλεύεται και καταδιωκόμενος από τα φαντάσματα των Ερινυών παίρνει τον δρόμο της εξορίας.

Ευμενίδες:

Η τραγωδία που ολοκληρώνει την <<Ορέστεια>>. Εκτυλίσεται στους Δελφούς, όπου ο Απόλλων, αποκοιμίζοντας τις Ερινύες, φυγαδεύει τον Ορέστη, και κατόπιν στην Αθήνα, όπου ύστερα από απόφαση της Αθηνάς, ο μητροκτόνος Ορέστης, δικάζεται από τον Άρειο Πάγο και απαλλάσσεται από την τιμωρία του φόνου.

Επτά επί Θήβας:

Το δράμα αυτό αναφέρεται στην στρατηγική μοίρα των δύο γιών του Οιδίποδα που μονομαχώντας για τον θρόνο των Θηβών αλληλοσκοτώνονται. Ο ύμνος των Ερινυών και ο παθητικότατος θρήνος της Αντιγόνης και της Ισμήνης για τους σκοτωμένους αδελφούς τους είναι από τους λυρικότερους τις αρχαίας τραγωδίας.

Πέρσες:

Το δράμα αυτό αποτελεί υψηλότατο ύμνο των ελληνικών νικών κατά των Περσών, την εποχή των μηδικών πολέμων. Η μεγαλοπρεπής αφήγηση της ναυμαχίας στη Σαλαμίνα, κρίνεται σαν μοναδικό αυπόδειγμα επικολυρικής περιγραφής.

Προμηθεύς Δεσμώτης:

Το πιο μεγαλεπίβολο και υψιπετές έργο του παγκόσμιου θεάτρου. Παρουσιάζει τον Προμηθέα δεμένο πάνω στον Καύκασο, κατά διαταγή του βασιλιά των θεών, προς τιμωρία της φιλανθρωπίας του. Το κράτος του Δία και η Βία, προσωποποιημένα, ο Ήφαιστος, οι Ωκεανίδες, ο Ερμής, ο Ωκεανός, η Ιώ και ο Προμηθέας, δρώντας ανθρώπινα και παθητικά, διατηρούν όλο το θεΐκό μεγαλείο τους.

Ικέτιδες:

Το δράμα αυτό, βασισμένο στην ιστορική παράδοση, εξυμνεί την αρετή και την φιλοξενεία των Ελλήνων. Οι Δαναΐδες, φεύγοντας από την Αίγυπτο, για ν’ αποφύγουν να παντρευτούν με τη βία, φιλοξενούνται και προστατεύονται από τους Αργείους και πάλι ελευθερώνονται από την αποτολμηθείσα αρπαγή. Ο υψηλός λυρισμός του έργου θαυμαζόταν από τους αρχαίους, ήδη, χρόνους.