ΣΟΦΟΚΛΗΣ
Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Οιδίπους Τύραννος, Τραχίνιαι, Φιλοκτήτης, Αίας, Οιδίπους Επί Κολωνώ.
Απαράμιλλη σε δραματικό και πλαστικό κάλλος, οι τραγωδίες του Σοφοκλή αποτελούν πρότυπα της δραματικής τέχνης όλων των λαών και όλων των εποχών. Αρμονικός υμνητής της φύσης, θαυμαστός ανατόμος του πάθους, φίκος ερευνητής της ανθρώπινης ψυχής και του ηθικού κόσμου, ο Σοφοκλής εξυψώνει, φωτίζει και γοητεύει, με σκέψη, λυρισμό, περιπέτεια και καλλιτεχνική αρτιότητα, το κοινό του.
Αντιγόνη:
Από τα πιο συγκλονιστικά δράματα του παγκόσμιου θεάτρου, το έργο αυτό παρουσιάζει για δήμαρχο τον φυσικό νόμο – τη φωνή του αίματος – προς το νόμο της πολιτείας, που επικρατεί βέβαια και συντρίβει, αλλά δεν μπορεί να ταπεινώσει την ευγένεια του φυσικού νόμου της στοργής.
Ηλέκτρα:
Οι αλλεπάλληλοι διάδοχοι τραγικών γεγονότων πόσοι των αισθημάτων και των παθών δίνουν στην τραγωδία τούτη τον νεωτεριστικότερο τύπο. Υστερα από την ανάγνωση των δύο αδελφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αποφασίζεται η εκδίκηση της πατρικής δολοφονίας: Ο φόνος της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου.
Οιδίπους Τύραννος:
Ο τραγικός θρύλος της ακούσιας αυτοκτονίας του Οιδίποδος και του γάμου του με την μητέρα του δραματοποιείται στο έργο αυτό σαν αποκάλυψη που έρχεται από τον Θεό με την αυτοκτονία της μητέρας, αιμομίκτριας, εν αγνοία της, καί της εκούσιας τύφλωσης του Οιδίποδα.
Τραχίνιαι:
Το δράμα αυτό περιστρέφεται γύρω από τον οικτρό θάνατο του Ηρακλή από ερωτικά φίλτρα της συζύγου του Δηιάνειρας, που είχε παρασυρθεί στην πράξη της από υπερβολικό έρωτα. Η ακούσια δολοφόνος αυτοκτονεί και ο Ηρακλής, πριν πεθάνει μαθαίνει πως είναι αθώα.
Φιλοκτήτης:
Ο νεοπτόλεμος, για να πάρει στην κατοχή του τα πατρικά όπλα από τον Φιλοκτήτη, ύστερα από χρήσιμο, στην αρχή μεταχειρίζεται δόλο, όπως τον είχε συμβουλέψει ο Οδυσσέας. Συγκινημένος όμως, από τη γενναιοψυχία του ήρωα, μετανοεί, φανερώνει την απάτη και παραιτείται από τα σχέδιά του. Αιτίες που παρουσιάζεται σαν από μηχανής θεός, συμβιβάζει τα πράγματα και δίνει την γνωστή από τον Όμηρο λύση.
Αίας:
Αναφέρεται στον ομηρικό ήρωα, ο παρεφρόνησε, κατά θεία βουλή, για την αλαζονεία του. Συνεχόμενος ο ήρωας και νιώθοντας ντροπή, αυτοκτονεί. Τώρα από επέμβαση του αδελφού του Τεύκρου και του αντιπάλου του Οδυσσέα κηδεύεται με μεγάλη λαμπρότητα για τον ηρωισμό του και την άλλη του αγαθότητα.
Οιδίπους επί κολωνώ:
Το τελευταίο από τα δράματα του Σοφοκλή. Παρουσιάζει τις τελευταίες περιπέτειες του Οιδίποδα και κλείνει με το θάνατό του στον Κολωνό. Η γενική έξαρση, ο λυρισμός, η εξύμνηση των Αθηνών, το μεγαλείο του ήρωα που πεθαίνει, αναδεικνύουν το δράμα αυτό ως ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου θεάτρου.