Τι μας “δίδαξε” η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή

12 Ιουλίου 2018
Rous News
Καταχωρήθηκε στο ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Night mode

Της Μαρίας Σταυροπούλου

Ξέρω ότι ως νομοταγείς πολίτες που είμαστε γνωρίζουμε τα κάτωθι αλλά τα υπενθυμίζω καλού κακού:

1) Απαγορεύονται τα αδικαιολόγητα ταξίδια στο εξωτερικό και κυρίως στην Βαρκελώνη. Είναι πόλεις του διαβόλου αυτές να ξέρετε. Περιοριζόμαστε στον ελλαδικό χώρο που έχει τόσες ομορφιές. Μπορούμε να επισκεφτούμε όλες τις ελληνικές πόλεις μέχρι νεοτέρας εντολής.

2) Όταν επισκεπτόμαστε ένα σπίτι δεν αγγίζουμε το οτιδήποτε και κυρίως βιβλία. Καθόμαστε σε μια γωνίτσα, σαν να μας έχουν βάλει τιμωρία, και απλά συζητάμε. Μπαίνουμε και βγαίνουμε πατώντας στις μύτες των ποδιών μας. Ποτέ δεν ξέρουμε τι DNA κουβαλούν ακόμη και τα παπούτσια μας.

3) Δεν κάνουμε παρέα με αναρχικούς και μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων, ακόμη και αν είναι υποτιθέμενα. Περισσότερο δε δεν συνάπτουμε ερωτικές σχέσεις μαζί τους ή αν κάνουμε το λάθος βρίσκουμε μια καλή δικαιολογία και την κάνουμε όσο είναι νωρίς.

4) Δεν φιλοξενούμε ύποπτους γκόμενους σε συγγενικά μας σπίτια και ακόμη περισσότερο δεν τους τα νοικιάζουμε. Έχει τελειώσει η εποχή της οικογενειοκρατίας, νομίζω δηλαδή. Άσε που όταν και αν χωρίσουμε θα πρέπει να λογοδοτήσουμε και στη θεία μας.

5) Μόλις ξεμπερδέψουμε με τις σπουδές μας δεν κάνουμε μεταπτυχιακά και διδακτορικά, άχρηστα μας είναι εξάλλου μιας και δεν πρόκειται να βρούμε ποτέ δουλειά. Πέραν αυτού ενδέχεται να μας μπουζουριάσουν και να πάνε χαμένα τόσα χρόνια σπουδών. Κρίμα δεν είναι;

6) Απαγορεύεται να πάσχουμε από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως ελαφρυντικό. Ευτυχώς που το ελληνικό σύστημα υγείας είναι τόσο προχωρημένο που λύνει επιλεκτικά τα προβλήματα κάποιων και δυσχεραίνει τα προβλήματα κάποιων άλλων (βλ. Τσοχατζόπουλος).

7) Προτεραιότητα σε τούτη την κοινωνία έχουν οι φασίστες, οι πρεζέμποροι, οι καθ’ ομολογία δολοφόνοι που αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, οι μπάτσοι, οι υπουργοί και όχι τα νέα παιδιά που υπερασπίζονται τον έρωτα, το δικαίωμα στη ζωή και στις σπουδές τους. Αυτά είναι ποινικά αδικήματα. Όλοι το ξέρουμε αυτό.

8) Το 18μηνο κράτησης είναι επιλεκτικό. Το δικαιούνται μόνο οι ηθικοί και νομιμόφρονες πολίτες (βλ. Ρουπακιάς).

9) Υποκλινόμαστε βαθύτατα στην ευαισθησία του κου Κοντονή μα και στην δήλωση του κου Γεωργιάδη (τους αναφέρω ως κύριους και αηδιάζω) σχετικά με το ότι “όταν οι φίλοι σου σπάνε και καίνε την Αθήνα επειδή δεν συμφωνούν με την απόφαση, ενισχύουν το περί σχέσεων με την Τρομοκρατία επιχείρημα”. Τέτοιους οξυδερκείς ανθρώπους θέλει ο τόπος μας.

10) Κοιτάζουμε το σπιτάκι μας και την δουλίτσα μας καθήμενοι στον καναπέ μας. Δεν βγαίνουμε έξω ούτε μιλάμε με αγνώστους για κανέναν λόγο. Παραπέμπω στο…δεν παίρνουμε καραμέλες από ξένους (κάτι ξέρουν οι μαμάδες μας). Ποτέ δεν ξέρουμε τι είναι ο άλλος. Ενδέχεται να είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος με ελεύθερο νου βλαπτικός για την υγεία μας.

11) Απαγορεύεται να πλησιάζουμε αλλά και να κοιτάζουμε όποιας μορφής όπλου, ακόμη και ρόπαλο. Ο αέρας είναι ικανός να μεταφέρει το DNA μας κατά κει και άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

12) Τέλος, απαγορεύεται η συμμετοχή μας σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας παντός τύπου. Πιθανολογείται να συναναστραφούμε με αναρχικά υποκείμενα τα οποία θα μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και να ξεσηκωθούμε. Κανένας μας δεν το θέλει αυτό. Σωστά;

Ερχόμενοι στο σήμερα η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή είχε αίσιο τέλος εν τέλει. Στις 28/06 κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι αφού προηγουμένως έχασαν πολλούς μήνες από τη ζωή τους στην φυλακή. Μήνες που τους τους έκλεψαν κάποιοι με το έτσι θέλω και δεν υπάρχει κανένας να τους αναπληρώσει ή να τους διαγράψει από την μνήμη τους και πιστέψτε με σε τέτοιες περιπτώσεις η μνήμη δεν λειτουργεί επιλεκτικά.
Από την άλλη έχουμε τον πρωθυπουργό και μέλη της κυβέρνησης να “πανηγυρίζουν” για την αθώωση των δύο αυτών ανθρώπων λες και αποτέλεσε δική τους νίκη. Γιατί πανηγυρίζουν άραγε; Ξεχνούν τον τρομονόμο προφανώς, αυτόν τον 187Α, ο οποίος χαρακτηρίζει σαν τρομοκρατικές ενέργειες ακόμη και πλημμελήματα. Ζούμε σε επικίνδυνες εποχές φίλοι μου, θαρρώ το έχετε καταλάβει. Αύριο μπορεί να είναι η σειρά μας.

Συμπέρασμα; Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας σε όλα τα επίπεδα.

Ζήτω οι βόμβες κύριοι. Ζήτω το καλοκαίρι…