ψάχνοντας ανθρώπους

15 Δεκεμβρίου 2017
Rous News
Καταχωρήθηκε στο Βιβλιοσυνεντεύξεις

Night mode

Μαρία Σταυροπούλου: “Στην εποχή του όχλου θεωρώ επιτακτική ανάγκη να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να υψώσουμε τη φωνή μας, δείχνοντας ότι υπάρχουμε ως άτομα”.

Συνέντευξη: Δώρα Μοσχοπούλου

1η δημοσίευση συνέντευξης στην εφημερία Εξαρχειώτης ( 2016).

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την κυκλοφορία του βιβλίου «ψάχνοντας ανθρώπους», η συγγραφέας Μαρία Σταυροπούλου παραχώρησε συνέντευξη στον Εξαρχειώτη. Πρόκειται για έναν εσωτερικό μονόλογο που, μέσω του ήρωα, ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί και να βρει στοιχεία του εαυτού του. Άρα, ο πρωταγωνιστής θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο ίδιος ο αναγνώστης. Η συγγραφέας με καίριο και εύστοχο τρόπο περνάει πολλαπλά μηνύματα και θίγει υπαρξιακές ανησυχίες και ζητήματα, που μας απασχολούν αλλά δεν τολμάμε ενίοτε να συζητήσουμε, ούτε με τον εαυτό μας, ούτε με τους γύρω μας.

Ενδεικτικό το απόσπασμα του βιβλίου:

«Αχ, πώς θα ζήσεις τώρα που ξύπνησες; Το έχεις ξεχάσει και αυτό. Ποιο; Το να ζεις. Παίρνεις αποφάσεις ανασυγκρότησης. Ψάχνεις τρόπους να πετύχεις τον σκοπό σου. Μάλλον πρέπει να κλειστείς στο κουτί σου, να κάνεις παρέα στη μοναξιά σου για κάποιο διάστημα. Να παλέψεις με τον εαυτό σου και τις ανασφάλειές σου μέχρι να ορθώσεις ξανά ανάστημα. Μέχρι να μπορέσεις να αντικρίσεις και πάλι κατάματα τον κόσμο. Μέχρι να…ποιoς ξέρει… ».

Ψάχνοντας ανθρώπους (που είναι και ο τίτλος του βιβλίου), τι συνάντησες;

Κατάφερα να γνωρίσω καλύτερα κάποιους ανθρώπους, που ήδη γνώριζα αλλά και να με πλησιάσουν καινούργιοι άνθρωποι. Μπόρεσα να βρω συμβατούς δότες απόψεων και συναισθημάτων, πράγμα δύσκολο την σήμερον ημέρα.

Τι σε ώθησε να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;

Γράφω από την παιδική μου ηλικία, τόσο ποιήματα όσο και πεζά. Το ότι εκδόθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αντανακλά την ανάγκη μου να πω κάτι, να ακουστεί η φωνή μου μέσα στο χαμό που επικρατεί. Δεν με απασχολεί το πόσοι θα την ακούσουν, αρκεί να την ακούσουν κάποιοι και να προβληματιστούν. Στην εποχή του όχλου θεωρώ επιτακτική ανάγκη να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να υψώσουμε τη φωνή μας, δείχνοντας ότι υπάρχουμε ως άτομα.

Διαβάζοντας το βιβλίο σου ένιωσα πως βρήκα τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, ταυτίστηκα. Υπάρχουν στο βιβλίο σου προσωπικά βιώματα;

Θεωρώ ότι ο καθένας μπορεί να βρει έστω και ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του μέσα στο βιβλίο. Έστω και κομμάτια, τα οποία θα τα παραμερίσει, επειδή φοβάται να τα αποκαλύψει ακόμη και στον εαυτό του. Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος που γράφει εμπεριέχει τον εαυτό του στα γραπτά του, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, συνειδητά ή ασυνείδητα. Εξάλλου, η γραφή αποτελεί μέσο έκφρασης και λύτρωσης ουσιαστικά.

Θεωρείς ότι υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων στις μέρες μας;

Δυστυχώς εδώ τα νέα είναι δυσοίωνα. Είναι σπάνιο φαινόμενο πια η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Κατά πολύ θεωρώ ότι ευθύνεται το νέο κοινωνικό γίγνεσθαι, η λεγόμενη κρίση. Οι άνθρωποι έχουν περιχαρακωθεί, έχουν κλειστεί στο κουτί τους, αλλά δυστυχώς όχι με απώτερο στόχο την απελευθέρωσή τους, όπως στο βιβλίο. Τείνουν να γίνουν συναισθηματικά ανάπηροι, δεν μπορούν να εκφράσουν τα όσα νιώθουν και ακόμη περισσότερο να αντέχουν αυτά που νιώθουν. Χτίζουν τοίχους γύρω τους και δεν δέχονται εισβολές ή δέχονται με όρια, τους είναι δύσκολο πλέον να σχετιστούν. Νιώθω ότι γενικά υπολειτουργούν.

Δηλαδή αυτό που σε φοβίζει στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η συναισθηματική αναπηρία των ανθρώπων;

Ναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτός είναι ο φόβος μου. Όταν κλεινόμαστε στον εαυτό μας, όχι για να τα βρούμε μαζί του, αλλά επειδή υπερισχύουν οι φόβοι μας είναι επικίνδυνο. Με αυτή την περιχαράκωση παύει η ουσιαστική επικοινωνία των ανθρώπων, μπαίνουν όρια και υπερισχύει το εγώ, υπό την έννοια του εγωισμού. Αν κατεβάσουμε τους γιακάδες, όλα θα είναι πιο εύκολα θαρρώ.

Το βιβλίο σου ουσιαστικά είναι ένα κάλεσμα και μια προτροπή για ενδοσκόπηση για τον αναγνώστη. Τι θα ήθελες να πάρει από το βιβλίο ο αναγνώστης, διαβάζοντάς το;

Σκοπός μου ήταν να δώσω συμπυκνωμένα νοήματα για να μην κουράσω αφενός και αφετέρου για να προσθέσει ο αναγνώστης σε αυτά τα δικά του βιώματα, να ταυτιστεί, να προβληματιστεί και να μπει σε μια διαδικασία αναζήτησης του εαυτού του, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, μιας και όλοι είμαστε διαφορετικοί Η ενδοσκόπηση αποτελεί το μέσο για να βρούμε τον εαυτό μας. Επίπονες καταστάσεις, αλλά απαραίτητες, αν θέλουμε να κρατηθούμε ζωντανοί και να εξελιχθούμε ως άτομα. Άρα ο καθένας θα πάρει αυτό που του λείπει, αυτό που έχει ανάγκη, ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τη φάση στην οποία βρίσκεται.

-Οι ανθρώπινες σχέσεις παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο σου και το πως ο καθένας μας τις βιώνει και καλείται να βγει από το σκοτάδι στο φως. Πιστεύεις πως πρέπει ο καθένας μας να τα βρει πρώτα με τον εαυτό του για να έχει αρμονικές σχέσεις με τους συνανθρώπους του;

Σαφώς. Αν δεν τα βρούμε με τον εαυτό μας, πώς θα προχωρήσουμε στο κτίσιμο υγιών σχέσεων με τους άλλους; Κι εκεί είναι το κλειδί, στο να είναι υγιείς οι όποιες σχέσεις δημιουργούμε αλλιώς δεν έχουν νόημα, καταρρέουν. Όσον αφορά στο να βγει κάποιος από το σκοτάδι στο φως, δεν το θεωρώ μονόδρομο. Μέσα μας υπάρχουν και τα δύο, ο άνθρωπος είναι διττό ον. Το να τα βρούμε με τον εαυτό μας δεν σημαίνει ότι αποκηρύσσουμε τον σκοτεινό μας εαυτό, βάζει και αυτός το λιθαράκι του στην εξέλιξή μας. Σημασία έχει να μην υπερισχύει και καλύπτει τη δύναμη – το φως που κρύβουμε μέσα μας.

Ετοιμάζεσαι να γράψεις ή γράφεις κάποιο άλλο βιβλίο;

Γράφω κάτι αυτή την περίοδο αλλά δεν γνωρίζω το πότε και αν θα εκδοθεί. Η έκδοση ενός βιβλίου είναι εξαιρετικά δύσκολη στις μέρες μας, μιας και ο συγγραφέας επωμίζεται τα έξοδα έκδοσης. Είναι δύσκολοι καιροί και ενώ υπάρχουν καταιγιστικά – δημιουργικά ερεθίσματα δεν υπάρχουν οικονομικά, με αποτέλεσμα ο συγγραφέας να αιωρείται μεταξύ αυτών.

Ποιους συγγραφείς αγαπάς;

Αρκετούς. Θα ξεχωρίσω τον Ντοστογιέφσκι και τον Καζαντζάκη, οι οποίοι με μπόλιασαν από την πρόωρη παιδική μου ηλικία κατά πολύ στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο που βλέπω και σκιαγραφώ τους ανθρώπους, ειδικά ο πρώτος. Ακολουθούν ο Καμύ, ο Έσσε, ο Κάφκα αλλά και ο Χρόνης Μίσσιος.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου απαντήσεις τι είναι τα Εξάρχεια για σένα.

Τα Εξάρχεια είναι η δεύτερη γειτονιά μου. Είναι ο τόπος όπου γαλουχήθηκα, μιας και από μικρή ηλικία περιφερόμουν στην περιοχή. Είναι τόπος συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων και ερεθισμάτων με ανθρώπους ανάλογων ενδιαφερόντων. Έχει κάτι το ξεχωριστό αυτή η περιοχή, είναι σαν μια όαση μέσα στο χάος της αφιλόξενης πόλης.

Ευχαριστώ θερμά την συγγραφέα Μαρία Σταυροπούλου για την παραχώρηση της συνέντευξης, με την ευχή να μην σταματήσει ποτέ να ψάχνει ανθρώπους, αλλά και να τους βρίσκει! Καλοτάξιδο και καλοδιάβαστο το πρώτο της βιβλίο και να συνεχίσει να γράφει, το έχουμε ανάγκη…

*Το βιβλίο «ψάχνοντας ανθρώπους» της Μαρίας Σταυροπούλου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως και μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα καταστήματα Public, Πρωτοπορία, NakasBookHouse ή να το παραγγείλετε σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο.