30 αποφθέγματα του Νίτσε

17 Φεβρουαρίου 2019
Rous News
Καταχωρήθηκε στο Άρθρα πολιτισμού Βιβλίο Νέα Βιβλίου Φιλοσοφία Ψυχολογία

Night mode

30 αποφθέγματα του Νίτσε που θα σε κάνουν να αναθεωρήσεις τις αντιλήψεις σου!

«Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». ― Friedrich Nietzsche, Λυκόφως των Ειδώλων

«Δεν είναι η έλλειψη αγάπης, αλλά η έλλειψη φιλίας που κάνει έναν γάμο δυστυχισμένο».

«Ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς».

«Αυτό που με στενοχωρεί δεν είναι ότι μου είπες ψέματα, το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι από εδώ και πέρα δεν θα πιστέψω τίποτα από αυτά που μου λες».

«Και εκείνοι χόρευαν, κι όσοι τους είδαν τους πέρασαν για τρελούς, αλλά ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική».

«Είναι πολύ σκληρό να θυμάσαι τις απόψεις μου, χωρίς να θυμάσαι τον λόγους για τους οποίους έχω αυτές τις απόψεις!».

«Ο έρωτας πάντα κρύβει μια παράνοια μέσα του, μια τρέλα. Αλλά μην ξεχνάτε ότι και η τρέλα πάντα κρύβει μια δική της λογική».

«Όποιος παλεύει και μάχεται με τέρατα θα πρέπει να προσέξει, να μην γίνει κι ο ίδιος τέρας. Διότι, όταν κοιτάς συνεχώς την άβυσσο, θα έρθει η στιγμή που η άβυσσος θα σου ανταποδώσει το βλέμμα».

«Εσύ έχεις τον δικό σου τρόπο. Εγώ έχω τον δικό μου τρόπο. Τώρα, όσον αφορά τον σωστό τρόπο, τον ορθό τρόπο, τον μοναδικό τρόπο, αυτός δεν υπάρχει».

«Θα πρέπει να κρύβεις μέσα σου ένα χάος για να γεννήσεις ένα αστέρι που χορεύει».

«Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, διότι δεν θέλουν να καταστρέψουν τις αυταπάτες τους».

«Οι ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν βρίσκονται στον παράδεισο».

«Δεν υπάρχουν γεγονότα, παρά μόνο ερμηνείες».

«Ο άνθρωπος της γνώσης πρέπει να μπορεί όχι μόνο να αγαπάει τους εχθρούς του, αλλά και να μισεί τους φίλους του».

«Μια μέρα χωρίς χορό είναι μια μέρα χαμένη».

«Ο άνθρωπος έπρεπε πάντοτε να παλέψει για να μην συντριβεί κάτω από τη δύναμη της φυλής του. Εάν προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο, συχνά θα είσαι μόνος, μερικές φορές θα αισθάνεσαι φόβο. Ωστόσο, κανέναν τίμημα δεν είναι τόσο ανεκτίμητο όσο το προνόμιο να ανήκεις στον εαυτό σου».

«Αυτός που ζει για ένα γιατί μπορεί να αντέξει οποιοδήποτε πώς».

«Δεν μπορώ να ζω με έναν Θεό που θέλει να τον επαινούμε συνέχεια».

«Όταν είμαστε κουρασμένοι, μας επιτίθενται ιδέες που είχαμε κατακτήσει πολύ καιρό πριν».

«Κανένας δεν μπορεί να κατασκευάσει για σένα τη γέφυρα που θα διασχίσεις για να περάσεις το ποτάμι της ζωής, μόνο εσύ!».

«Το φίδι που δεν μπορεί να αλλάξει το δέρμα του πεθαίνει. Έτσι συμβαίνει και με τον νου που δεν μπορεί να αλλάξει άποψη, παύει να είναι νους».

«Η παραφροσύνη είναι σπάνια στους ανθρώπους σε ατομικό επίπεδο∙ ωστόσο στις μάζες, στα κόμματα, στα έθνη και στις εποχές είναι ο κανόνας».

«Το πλεονέκτημα της κακής μνήμης είναι ότι κάποιος απολαμβάνει αρκετές φορές τα ίδια όμορφα πράγματα για πρώτη φορά».

«Δεν υπάρχει πιο μοχθηρό ζώο από τον ίδιο τον άνθρωπο».

«Ο πιο σίγουρος τρόπος για να διαφθείρεις έναν νέο είναι να τον διδάξεις να εκτιμά περισσότερο όσους σκέφτονται ίδια με εκείνον και όχι αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά».

«Είναι δηλαδή ο άνθρωπος ένα λάθος του Θεού; Ή μήπως ο Θεός είναι ένα λάθος του ανθρώπου;».

«Κάθε βαθυστόχαστος άνθρωπος φοβάται περισσότερο μήπως τον κατανοήσουν, παρά μήπως τον παρερμηνεύσουν».

«Οι σκέψεις είναι οι σκιές των συναισθημάτων μας –πάντοτε πιο σκοτεινές, πιο κενές και πιο απλές».

«Πίστη: άρνηση να μάθει κανείς την αλήθεια».

«Θα πίστευα μόνο σε έναν Θεό που θα ήξερε να χορεύει».

«Ίσως εγώ να ξέρω καλύτερα γιατί ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που γελά: μόνο αυτός υποφέρει τόσο, ώστε να αναγκαστεί να επινοήσει το γέλιο».

«Η αύξηση της σοφίας μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια με βάση τη μείωση της πικρίας».’’

«Έχει διαπιστωθεί ότι είναι πάντα τρομερό να πολεμά κανείς το ηθικό σύστημα της εποχής του, γιατί αυτό θα πάρει την εκδίκησή του… εκ των έσω και εκ των έξω»

Ζαρατούστρας ή Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα (γερμ. Also sprach Zarathustra) είναι έργο του Γερμανού φιλόσοφου Νίτσε που θεωρείται ως το σημαντικότερο έργο του. Εκδόθηκε σε τέσσερα μέρη, από το 1883 ως στο 1885.

Σύμφωνα με τον Ζαρατούστρα, όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι ενώπιον του θεού. Όταν όμως ο θεός απέθανε, η ισότητα απωλέσθηκε και αυτή, και έτσι οι άνθρωποι έγιναν έρμαιο του όχλου. Στο σημείο αυτό βρίσκεται η ευκαιρία της γέννησης του Υπεράνθρωπου.

Σύμφωνα πάντα με τον Ζαρατούστρα, ο άνθρωπος που εκπληρώνει χρέη γέφυρας με κατάληξη στον Υπεράνθρωπο, πρέπει να αυτοϋπερνικηθεί για να παραχωρήσει την θέση του στον Υπεράνθρωπο. Τα χαρακτηριστικά του Υπεράνθρωπου είναι

η δημιουργικότητα
η αυτoλατρεία
η λατρεία προς την ζωή και η αυτοπεποίθηση
η δύναμη της θελήσεως
το θάρρος, η στυγνότητα και η αδιαλλακτικότητα

Ο Ζαρατούστρας, που είχε γίνει ερημίτης για δέκα χρόνια, αποφασίζει να επιστρέψει ανάμεσα στους ανθρώπους και να μοιραστεί μαζί τους τη σκέψη του.

Καθώς κατηφορίζει από το βουνό του, ο Ζαρατούστρας συναντά ένα γέρο ερημίτη, με τον οποίο συζητάει. Μόλις όμως συνειδητοποιεί πως ο γέροντας έχει αφοσιώσει τη ζωή του στο Θεό, προτιμά να φύγει, από φόβο μην τον στερήσει από το νόημα της ύπαρξής του αν του αποκάλυπτε πως ο θεός απέθανε. Μ’αυτή τη σκέψη ξεκινάει ο Ζαρατούστρας τη περιπλάνηση ανάμεσα στους ανθρώπους, και αυτή η σκέψη είναι η απαρχή της φιλοσοφίας του Υπεράνθρωπου που θέλει να τους διδάξει: ο θεός μην όντας πια ο στόχος της ανθρώπινης θέλησης, ο άνθρωπος πρέπει να θέσει καινούριο στόχο, ο οποίος συμπεριλαμβάνει να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Ο πρόλογος τελειώνει με τα λόγια “Έτσι άρχισε η δύση του Ζαρατούστρα”.