Μία ιστορία ανόδου και πτώσης. Ο Sergei Polunin χτύπησε σαν κεραυνός τον κόσμο του μπαλέτου, δέσμιος τόσο του ταλέντου, όσο και του εκρηκτικού χαρακτήρα του, για να τα παρατήσει όλα μόλις στα 22 του χρόνια.

Το ευρύ κοινό τον αγάπησε μέσα από το βίντεο για το κομμάτι Take Me to Church, στο οποίο χόρεψε συγκλονιστικά στις μελωδίες του Hozier συγκεντρώνοντας εκατομμύρια views στο YouTube, ενώ για τον ίδιον ήταν ένας χορός – λύτρωση, όπως είπε αργότερα.

Γεννημένος το 1989, ο Πολούνιν, έφτασε στο Λονδίνο από το Χορογραφικό Ινστιτούτο του Κιέβου στα 13 του χρόνια. Η ζωή του ήταν συνεχόμενες πρόβες, η οικογένειά του είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες της πάνω του, τόσο για μια καλύτερη ζωή δική του, αλλά και δική της. Ο Σεργκέι Πολούνιν έγινε σολίστ το 2009 και ένα χρόνο αργότερα ο νεότερος πρώτος χορευτής στην ιστορία της Covent Garden.

Προικισμένος με έναν απίστευτο συνδυασμό δύναμης και χάρης, κατάφερε από νωρίς να συγκεντρώσει τα βλέμματα πάνω του και να ξεχωρίσει με το ταλέντο του, αφήνοντας τους άλλους χορευτές πίσω του. Πολλοί τον θεώρησαν διάδοχο του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, το πιο μεγάλο ταλέντο της εποχής μας στον κόσμο του μπαλέτου.

Μετά την άνοδο, όμως, έρχεται η πτώση. Παρότι πολύ φιλόδοξος, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του στο χορό, δε δίστασε να εγκαταλείψει τα Βασιλικά μπαλέτα δηλώνοντας ότι «ο καλλιτέχνης μέσα μου πέθαινε». Το ίδιο αιφνιδιαστικά εγκατέλειψε αργότερα τα δυο ρώσικα θέατρα, Στανισλάφσκι και Νοβοσιμπίρσκ, που τον είχαν καλέσει. Ακολούθησαν οι καταχρήσεις, τα ξενύχτια, οι εξαφανίσεις από τις πρόβες, μέχρι και από τις παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούσε. Στο απόγειο της δόξας του, σε ηλικία 25 ετών, πλησιάζοντας το χείλος της αυτοκαταστροφής, ο Σεργκέι ένιωθε το ταλέντο του περισσότερο ως βάρος, παρά ως δώρο.

Το ντοκιμαντέρ «O Χορευτής» του Στίβεν Κάντορ, μας βάζει στον κόσμο του Πολούνιν μέσα από πολλά βίντεο που είχε τραβήξει η οικογένειά του όταν ήταν μικρός και έκανε τα πρώτα του βήματα στον απαιτητικό κόσμο του μπαλέτου. Μας αφήνει να δούμε, μέσα από πρωτότυπο υλικό και συνεντεύξεις με τα κοντινά του πρόσωπα, όλες τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μέχρι να φτάσει στα Βασιλικά μπαλέτα, αλλά και μετά, τις συνεχόμενες πρόβες, τις απογοητεύσεις και τον ενθουσιασμό, τα εντυπωσιακά του κατορθώματα και όλα αυτά που τον έκαναν να ξεχωρίσει και να γίνει αυτό που είναι. Ένα ειλικρινές ντοκιμαντέρ για τον αγώνα του χορευτή που κατάφερε να φτάσει στην κορυφή και να τα τινάξει όλα, όταν δεν μπορούσε να αντέξει άλλο.

”Αυτό που κατάφερε για ‘μένα η ταινία, ήταν να σκεφτώ την οικογένειά μου, να σκεφτώ τους φίλους μου και όλα αυτά που έκαναν για ‘μένα, τα οποία είναι πολύ σημαντικά.. Θα μπορούσα να πω ότι το ντοκιμαντέρ έριξε περισσότερο φως στο ίδιο μου το μυαλό”

ήταν τα λόγια του Σεργκέι Πολούνιν, στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ του στις ελληνικές αίθουσες, στις περσινές «Νύχτες Πρεμιέρας».